کد مطلب:315799 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:171
فرمانبر خدا و رسول و امیرالمؤمنین و امام حسن و امام حسین
آری سرتاسر وجودش وقف اطاعت بردن از خدا و رسول و امامانش بود. مرحوم حایری مازندرانی می نویسد:
«انه ما كان یجلس بین یدیه الا باذنه كان كالعبد الذلیل بین یدی المولی الجلیل و كان ممتثلا لاوامره و نواهیه مطیعا له و كان له كما كان أبوه لرسول الله صلی الله علیه و آله و سلم». [1] .
[ صفحه 106]
«بدون اذن برادرش مقابل آن حضرت نمی نشست. در خدمت برادر مانند عبد ذلیل خدمت مولای جلیل بود. اوامر و نواهی آن حضرت را امتثال می نمود. برای برادرش مانند پدرش برای رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بود.»
و حتی در روز عاشورا نیز برای رفتن به میدان جنگ خدمت برادر آمد و عرض كرد: «یا أخی هل من رخصة [2] ؛ ای برادر آیا اجازه می دهی به جهاد و جنگ بروم؟».
«انه ما كان یجلس بین یدیه الا باذنه كان كالعبد الذلیل بین یدی المولی الجلیل و كان ممتثلا لاوامره و نواهیه مطیعا له و كان له كما كان أبوه لرسول الله صلی الله علیه و آله و سلم». [1] .
[ صفحه 106]
«بدون اذن برادرش مقابل آن حضرت نمی نشست. در خدمت برادر مانند عبد ذلیل خدمت مولای جلیل بود. اوامر و نواهی آن حضرت را امتثال می نمود. برای برادرش مانند پدرش برای رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بود.»
و حتی در روز عاشورا نیز برای رفتن به میدان جنگ خدمت برادر آمد و عرض كرد: «یا أخی هل من رخصة [2] ؛ ای برادر آیا اجازه می دهی به جهاد و جنگ بروم؟».
[1] معالي السبطين، مجلس بيستم از فصل نهم.
[2] بحارالانوار، ج 45، ص 41.